Απολογία

Με ρώτησες γιατί γράφω…;

Με διαβάζεις με την δικιά σου φωνή...για αυτό γράφω…για να με ακούς…εγώ τα χω ακούσει ήδη…δεν μου χρειάζονται πια…με πάνε πίσω όσο τα σκέφτομαι…αλλά εσένα σε πάνε μπροστά…όποτε είμαστε κομπλέ…γιατί σε θέλω δίπλα μου…μόνος δεν μπορώ…καλύτερα οι δυο μας…και ας πηγαίνω και λίγο πίσω για να σε βρω…είναι καλύτερα έτσι…το χε πει και ένας τύπος που είχε βρει όλη την αλήθεια, αλλά ξέχασε το ποιο σημαντικό…ότι η ευτυχία είναι αληθινή μόνο όταν την μοιράζεσαι…όποτε για αυτή την μοιρασιά ας γυρνάω και μερικές φορές πίσω…ας χαράζω που και που κύκλους στην άμμο…έχει πιο πλάκα έτσι…με σένα, τα πίσω και τους κύκλους στην άμμο…

Γιατί στα γράφω όλα αυτά και δεν στα λέω…;γιατί έτσι δεν θα με άκουγες…κάνεις δεν ακούει με τα λόγια…έχουν ξεχάσει οι άνθρωποι να το κάνουν αυτό…το χεις ξεχάσει και συ…το ξεχνάω και εγώ…και έτσι πάμε και οι δυο πίσω…οπότε καλύτερα που στα γράφω και πηγαίνω εγώ πίσω…έχει πιο πλάκα έτσι…

Aστροναύτης

Τι όμορφος που είσαι άνθρωπε…τούτην εδώ την στιγμή που διαβάζεις αυτές τις λέξεις, ένα αστέρι γεννιέται στο νεφέλωμα του Ωρίωνα, ένα κβάζαρ απομακρύνετε, μια μαύρη τρύπα καταπίνει ένα γαλαξία και μια έκρηξη σουπερνόβα γίνεται κάπου στο σύμπαν…την ίδια ώρα που εγώ πατάω κουμπιά πάνω σε αυτό το μαραφέτι που ονόμασαν πληκτρολόγιο, ενώ συνεχές και εναλλασσόμενο ρεύμα, σκάει πάνω στην οθόνη του υπολογιστή, δημιουργώντας χαρακτήρες που εγώ καταλαβαίνω…τι ομορφιά…τι όμορφος που είσαι άνθρωπε που μπορείς να τα δεις όλα αυτά…αλλά εσύ δεν τα βλέπεις …εσύ βάζεις τον εαυτό σου σε σύνορα, τον κλίνεις σε θρησκείες και βλέπεις παντού προβλήματα…και έχεις ξεχάσει αυτή σου την ομορφιά…και δεν αγαπάς ούτε εσένα…γιατί αν σε αγαπούσες δεν θα ζούσες έτσι…αν σε αγαπούσες θα ήσουν αστροναύτης και θα ζούσες στα αστέρια …αλλά θαρρείς πως είσαι μεγάλος σε αυτό τον κόσμο…την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, εσύ, η απειροελάχιστη σκόνη στην σκόνη του σύμπαντος, ασχολείσαι με μπούρδες… μα είσαι μόνο μια κουκίδα στον απέραντο χάρτη του σύμπαντος…είσαι ένας μικρός χρόνος στην αιωνιότητα…είσαι τόσο μικρός άνθρωπε…αλλά είσαι και τόσο όμορφος…τι ωραία που δείχνουν όλα όταν φαίνονται μικρά…άραγε πόσες σουπερνόβες σκάσαν μέχρι να διαβάσεις το συνεχές και εναλλασσόμενο ρεύμα από την οθόνη σου…      

Μπρος- πίσω...

Ποιός κορόιδευε ποιόν…αυτή που του πουλούσε νάζια για να τον έχει από πίσω ή αυτός που της πουλούσε έρωτες για να την έχει από μπρος…δεν βαριέσαι…και οι δυο καλά περνούσαν…αυτός από πίσω και αυτή από μπρος…αλλά μετά ήρθε ο έρωτας και τους τα γάμησε όλα…