Μα είναι γλυκός
τούτος ο πόνος στις πατούσες...είναι γλυκός και με κάνει να βουρκώνω...
Σάλευε αγριμάκι μου,
σάλευε...
Σάλευε και δεν έχω
λόγια να σου πω...τα λόγια είναι για αυτούς που επαναπαύονται...όσες λέξεις να
χωρέσω, δεν ακουμπούν εκείνα που είδα...
Να ζήσω θέλω...
Να αδειάζω από πάνω
μου εαυτό και στιγμές να τον γεμίζω...
Να
κουβαλώ μαζί μου αλμύρα από Βόσπορο...κύματα από ωκεανό...μεθύσι από Κοΐμπρα...σκάλες από Πόρτο...δρόμους από Λισαβώνα...
Βρομιά, ιδρώτας και
ύπνος στα παγκάκια...
Σάλευε αγριμάκι
μου...σάλευε να ζήσουμε...
Ταξίδι θέλει και
πόνο στις πατούσες...
Και τελειωμό να μην
έχει...
Και όλα τα
άλλα...σκόνες που δεν λερώνουν...
Σάλευε...και στο
επόμενο λιμάνι με θέα ένα φεγγάρι και έναν ωκεανό θα σε 'χω αγκαλιά να σου
κρατώ το χέρι...
Να μας πονάν και των
δυο οι πατούσες...
Σάλευε να ζήσουμε
αγριμάκι μου...να ζήσουμε...να ζήσουμε...σάλευε...
