Γιαπωνέζικο ουίσκι

Μα και αυτός τι να φοβάται...σάμπως έχει και τίποτα να χάσει...
Και έτσι μένει με ένα γέλιο να χαζεύει κείνα τα κοινά...

Πόσο μικρά δείχνουν αυτά, μπροστά σε αυτά που ψάχνει...
Προβλήματα τ' ανθρώπου θαρρείς...'κείνος βλέπεις τ' έφτιαξε...γι' αυτό είναι και μικρά...
Και αν κοινά είναι στο όνομα, αυτά κοινά δεν είναι...
Μονάχα δικαιολογίες  για να μπορεί ο άνθρωπος να κρύβει τον εαυτό του...
Γιατί αν ήτανε κοινά αυτός δεν θα φοβόταν...
Μα τρέμει ο άνθρωπος να χάσει...κι εκεί που δεν κατανοεί, χάνει στο τέλος και τον εαυτό του σε κείνο το κοινό...
Και πεθαίνει μικρός με μια καρδιά που δεν πρόλαβε να χωρέσει ούτε τα ορίσματα του...

Μα τούτος ήταν ήρεμος...ήταν ήρεμος και όλο έφερνε στο νου, κείνα τα δυο της μάτια...
Μα πως μπορείς μπρος σε γκρεμούς, αυτός να βλέπει άλλα...

Και αν ρωτάς τι του 'μεινε για το τέλος...μόνο εκείνο το μπουκάλι από το Ιαπωνικό ουίσκι...
Ας πιούμε λοιπόν...ας πιούμε γιατί πεινάμε...