Είναι πολλά τα
χρόνια και πιο πολλά τα θέλω...και είναι διάολος κείνη η φύση του ανθρώπου...
Πως να τα ξεγελάσεις
όλα τούτα...αφού ξέρεις ότι αποτυγχάνουν γιατί συνεχίζεις άνθρωπε να τα
πιστεύεις...;
Δέσμευση είναι αυτή
η πίστη...δέσμευση, που λεύτερο δεν σε αφήνει, να νιώσεις αυτά που νιώθονται με
τον έρωτα...
Να κάνω τον χαζό ή
άνεμος να γίνω...;
Μα μην ξεγελιέσαι
γιατί και αυτός ο άνεμος πονάει...ελεύθερε μου έρωτα πονάς...
Βαρέθηκα να
σκέφτομαι, μα βαρέθηκα πιο πολύ να νιώθω...μια γύμνια για το καλοκαίρι
μοναχά...αυτό μόνο...ένα καλοκαίρι και σιωπή...
