Δεν σταματούσε η δουλειά στο Sameday…όλοι έτρεχαν…όλοι θύμωναν…και όλοι
ξεχνούσαν…και όλοι είχαν αυτό τον καημό της ζωής που σαν κόμπος κάθεται στο νου
και σταματάει την ροή της σκέψης…εκείνο τον καημό που κάνει την ζωή να δείχνει
ότι κυλάει τόσο μάταια και άδεια…
-Η γυναίκα είναι η βάση αυτού του κόσμου…με μια σύντροφο μπορείς να αντέξεις όλες τις τρικυμιές της θάλασσας…γιατί οι θάλασσες όσο όμορφες και να είναι, μένουν άδειες στο χρόνο χωρίς μια γυναίκα…συνέχισε να λέει ο Αλ
-Μα οι περισσότεροι από εδώ έχουν μια, αλλά κανείς τους δεν γελά…αναρωτήθηκε ο Μπένι…
-Ίσως εγώ να έχω την σωστή…είπε ο Αλ και χαμογέλασε με υγρά μάτια
Ο Μπένι σκέφτηκε για λίγο και ύστερα χαμογέλασε και αυτός…πήγε προς στην κάμαρα του και πέταξε το μπουκάλι με τζιν στην θάλασσα…
Και αυτοί που είχαν έρθει γιατί δεν είχαν ελπίδα, και αυτοί γκρίνιαζαν
για την τύχη τους που τους γέννησε φτωχούς…και αυτοί που έπιναν για να ξεχάσουν
και αυτοί μαράζωναν όταν περνούσε η μέθη τους…ακόμα και αυτοί που ήρθαν γιατί
αγαπούσαν την θάλασσα, ακόμα και αυτοί τα χρέωναν στην ζωή, γιατί βλέπεις τον
άνθρωπο η συνήθεια τον κάνει να ξεχνάει, γιατί ακόμα και αυτά που αγαπάει του
τα δίνει σαν απλά δεδομένα…
Και έτσι κυλούσε η ζωή σε αυτό το αλιευτικό…όλοι δούλευαν
και όλοι ξεχνούσαν να γελάσουν…όλοι εκτός από έναν…
-Μα πως γίνεται να γελάς πάντα, ακόμα και στις μεγαλύτερες τρικυμιές…ρώτησε
τον Αλ ο αλκοολικός Μπένι με το ένα μάτι…
-Έχω μια γυναίκα…απάντησε εκείνος…-Η γυναίκα είναι η βάση αυτού του κόσμου…με μια σύντροφο μπορείς να αντέξεις όλες τις τρικυμιές της θάλασσας…γιατί οι θάλασσες όσο όμορφες και να είναι, μένουν άδειες στο χρόνο χωρίς μια γυναίκα…συνέχισε να λέει ο Αλ
-Μα οι περισσότεροι από εδώ έχουν μια, αλλά κανείς τους δεν γελά…αναρωτήθηκε ο Μπένι…
-Ίσως εγώ να έχω την σωστή…είπε ο Αλ και χαμογέλασε με υγρά μάτια
Ο Μπένι σκέφτηκε για λίγο και ύστερα χαμογέλασε και αυτός…πήγε προς στην κάμαρα του και πέταξε το μπουκάλι με τζιν στην θάλασσα…
