Σε ένα
μπαούλο σε μια γωνία, τα απομεινάρια του εαυτού εκείνου που κάποτε κουβαλούσα…
Δεν ξέρω
αν έρχεται…δεν ξέρω αν φεύγει…ξέρω μόνο πως αλλάζει…
Έχω
τόσα "σαν" για να στο
περιγράψω….
Μα δεν
είναι αυτό ποίηση καρδιά μου…να περιγράψεις με το πιο όμορφο "σαν" ,
εκείνο
που "σαν" δεν είναι...
Να το
ζεις μόνο μπορείς…
Φτάνει
να τ' αγαπάς…
Φτάνει να το
νιώθεις…
Σε
αφήνει ο έρωτας χαζό και εγώ που δεν είχα κανέναν να σκέφτομαι, σκέφτομαι τώρα εσένα…
Λεύτερος στο
κόσμο και σκλάβος στ' αντίκρισμα σου…
-Ξέρεις
τι…;
-Τι…;
-Δεν
μου είπες ποτέ πρώτη καλημέρα…σ' ευχαριστώ…
Και τώρα
πια δεν ντρέπομαι…
