Έχανε γιατί απαιτούσε…
Αλλά στα οράματα δεν απαιτείς, στα οράματα δεν χάνεις…στα οράματα μόνο δημιουργείς…
-Γιατί δεν γελάνε οι άνθρωποι…;
-Γιατί δεν βρίσκουν αρκετά οράματα για αυτούς…
Για αυτό δεν γελούσε και εκείνος…
Είχε ξεχάσει τα δικά του…συμβαίνει καμιά φορά στους ανθρώπους να ξεχνούν…
Αλλά τώρα είχε θυμηθεί…τώρα είχε ζωγραφίσει τον στόχο του…είχε
έρθει η ώρα του να σωπάσει…όταν όλοι μιλούν η σιωπή πάντα δηλώνει περισσότερα από
όλες τις φωνές μαζί…τράβηξε δυνατά την τελευταία τζούρα από το τσιγάρο του…το έσβησε
στο τασάκι και σηκώθηκε από την καρέκλα…
-Ο άνεμος πάντα αλλάζει και παίρνει μαζί του ότι βρει στο δρόμο
του…και δεν μιλάει ποτέ…μα καλά μπορείς να πιάσεις τον άνεμο…;σκέφτηκε και χαμογέλασε…
Αλλά στα οράματα δεν απαιτείς, στα οράματα δεν χάνεις…στα οράματα μόνο δημιουργείς…
-Γιατί δεν γελάνε οι άνθρωποι…;
-Γιατί δεν βρίσκουν αρκετά οράματα για αυτούς…
Για αυτό δεν γελούσε και εκείνος…
Είχε ξεχάσει τα δικά του…συμβαίνει καμιά φορά στους ανθρώπους να ξεχνούν…
