Καρτερικό για τρεις

Γιατί δεν βγάζεις πια φωτογραφίες...;

Γιατί όταν σε αγκαλιάζω, δεν χορταίνω από εκείνη σου την αγκαλιά...;

Έχεις νιώσει ποτέ ότι το μόνο φως, είναι το πρόσωπο του ανθρώπου εκείνου, που έχεις απέναντι σου;

Δεν θυμάμαι πρόσωπα, δεν θυμάμαι τα γύρω μου...παρά μόνο εκείνο το πρόσωπο που μου χάρισες...

Μα δεν ξέρω αν είναι αρκετό...

Φοβάμαι, ξανά να το ζητήσω...φοβάμαι, ξανά να μην το χάσω...

Μου γέλαγες πάντα τόσο όμορφα...

Γιατί δεν βγάζει πια φωτογραφίες ...;

Δεν έχω κάτι άλλο να σου δώσω...

Κοίτα...είσαι λεύτερη....

Και εγώ ακόμα εδώ...μπλεγμένος σε αγκαλιές...

Δώσ΄μου άλλη μία...δεν χορταίνω πιά...έγινα άπληστος...έγινα μπλεγμένος...έγινα κουβάρι...

Βγάλε μια φωτογραφία γαμότο σου...να ξέρω ότι είσαι καλά...ότι είμαι καλά...

Μια αγκαλιά σε περιμένει σήμερα...μπες...

Βόλτα

Εμείς γυρνούσαμε σπίτι το πρωί...θυμάσαι...;

Μεθυσμένοι ως τα χαράματα με την ανάσα να μυρίζει φτηνό αλκοόλ...

Ξαπλώναμε στο γρασίδι και κοιτάγαμε τα αστέρια...

Σαν τα φαντάσματα αλητεύαμε στους δρόμους...

Γελούσαμε με τους περαστικούς...

Τραγουδούσαμε στις συναυλίες αγκαλιά...

Τρυπώναμε σε κείνα τα σκοτεινά μπαράκια...

Χορεύαμε σαν τους τρελούς, μέχρι να μας πονέσουν οι πατούσες...

Έβραζε το αίμα μας για κείνο το φιλί...

Βόλτες θολές...μέρες θολές...νύχτες θολές...χρόνια θολά...

Εκείνες οι βόλτες, που μου κρατούσες το χέρι...

Εκείνες οι βόλτες, που έκαναν τις μέρες να περνούν...

Πες μου...θυμάσαι...;

Πες μου...θυμήθηκες...;