Θα μπορούσα να πω πολλά…πάρα πολλά…θα μπορούσα να πω τόσο, ώστε τα αφτιά σου να μάτωναν από την ζήλια…θα μπορούσα να πω τόσα, ώστε να σε κάνω να πέφτεις στα πατώματα, παρακαλώντας με να μην σου πω άλλα…θα μπορούσα να το κάνω…αλλά δεν θα το κάνω…εξάλλου αυτά που έγραψα είναι ήδη αρκετά για σένα…δεν θέλω να μοιραστώ περισσότερα μαζί σου…τα ωραία λέω να τα κρατήσω για μένα αυτή την φορά…χάρη σου κάνω…εσύ θα αντέχεις γιατί δεν θα μάθεις ποτέ…αλλά εγώ…τώρα που έμαθα…τώρα που είδα, μου λες πως θα αντέξω…ένας άνθρωπος χωρίς μαλλιά, μου είπε εκείνο το βράδυ, πως μόλις ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι, δεν έχει επιστροφή…ούτε τέλος δεν έχει…
Γύρισε μεγάλος στην μικρή του πόλη, και όλα δείχνουν εδώ μικρά…
Για αυτό σου λέω καλύτερα που ξέρεις λίγα…τυχερός είσαι…θα αντέξεις…
