Είμαστε
εμείς…
Αυτοί
που γυρνάν την πόλη με τα πόδια…
Που
σαν πιούν, περπατάν ξυπόλητοι στους δρόμους…
Που
κοιμόνται στα παγκάκια και που τους κλέβουν τις τσάντες σε αυτά…
Που
κάνουν μπάνιο γυμνοί στην θάλασσα…
Που
κάνουν μια συναυλία να σηκωθεί στο πόδι…
Που
φτιάχνουν έναν κόσμο για να χωρέσει τους πάντες…
Που γυρνάν
τον κόσμο με οτοστόπ…
Που κάνουν
βόλτες με ένα αμάξι δίχως βενζίνη…
Που
χορεύουν ζαλισμένοι στα μαγαζιά…
Που
κουβαλάν μέσα τους την τρέλα των
εραστών…
Που
κοιμούνται αγκαλιά όλο το βράδυ σε ένα στρώμα στο πάτωμα…
Δες μας…
Είμαστε
εμείς…
Είμαι εγώ…
Αυτός
που έγινε ο χειρότερος κριτής στην προσπάθεια του να
δείξει ότι ξέρει να κρίνει…
Στην
ομορφιά δεν χωράει η σκέψη δικέ μου…και αν ο νου σου δεν ξεχνά προορισμούς, η καρδιά σου ξέχασε το ταξίδι…
Και
σαν ξεχνά, στριμώχνεται σε ένα βαρέλι με σκουριά…
Παράξενη
γεύση είχε σήμερα η ευτυχία…
Είμαι εγώ…
Που κλαίω
στην αγκαλιά σου…
Αγάπα με για
να υπάρχω…
