Η μυρωδιά του προφήτη

Τι έμεινε εδώ να μας κοιτά…;

Ξεχάστηκαν τα έργα μας στους τοίχους…στους χειμώνες τους βαρείς…στους πάτους των ποτηριών εκείνων που αδειάσαμε…

Που πήγαν όλοι οι προφήτες…;

Στα όνειρα που γίναν, για να γκρεμιστούν σαν άδεια λόγια που κανείς ποτέ δεν είπε…

Κι αν  'κείνα τα όνειρα δεν γίναν ποτέ, έμεινε η λυσμονιά τους να με χαιδεύει…

Σαν μια ταινία τόσο ρομαντική που στο τέλος σε αφήνει μόνο…

Δεν πίστευα ποτέ πως θα 'ρθεις…

Κοίτα με στα μάτια και στριφογύρνα μαζί μου σε τούτη την διαδρομή…

Την μυρωδιά σου θα διάλεγα  από όλα τα όνειρα του κόσμου…

Πάρε με να φύγουμε…