Σκόρπιες λέξεις για να περνά η ώρα…(3)

Ώρα να ξαπλώσει αυτό το άδειο του κουφάρι…και αύριο να το μολύνει ξανά…αλλά δεν τον νοιάζει…γελάει…δεν το νοιάζει γιατί ξέρει ότι είναι ζωντανός…

-Μια τεράστια κουφάλα είναι η ζωή…αυτό έλεγε πάντα για εκείνη…

Κούφια σαν εκείνα τα γέρικα δέντρα…αλλά όπως και εκείνα, που κρύβουνε μέσα τους το κάθε λογής ζωντανό, έτσι και εκείνη η τεράστια κουφάλα έκρυβε μέσα της τόσο ζωή και ας ήταν κούφια…

 -Όχι Μοχάμετ, μην σε νοιάζουν οι πληγές…έλεγε στο εαυτό του…το μόνο που έχεις να κάνεις εδώ κάτω είναι να περιμένεις...τόσο εύκολο για σένα…είσαι εδώ περαστικός…

 Όλα φεύγουν και όλα γυρνάν και όλα ξαναφεύγουν…σαν βαπόρι που επιπλέει στην θάλασσα…για αυτό η θάλασσα είναι η μεγαλύτερη ψυχολόγος…γιατί σου θυμίζει ότι όλα επιπλέουν μέχρι να βουλιάξουν…το ήξερε καλά αυτό ο Μοχάμετ…είχε γυρίσει τόσες πολλές θάλασσες… 

 -Μα όχι πες μου, έχεις βρει πιο όμορφη λέξη από την “θάλασσα”…;

Αναρωτιόταν πάντα…

 

Unavailable: collecting moments

Δώσε μου και άλλη τρεχάλα…αντέχω…στα αλήθεια την αντέχω…είναι γλυκιά η άτιμη όταν σε γεμίζει….φέρτε μου και άλλη…θέλω κάθε μέρα να ξυπνάω ζωντανός…φέρτε μου και άλλη μέχρι να βγάλω κάλους στα πόδια ή να λιποθυμήσω…γιατί έτσι νιώθεις…με νιώθεις…;

Θα το αφήσω για λίγο και αυτό το στυλό…δεν μπορώ να ζυγίζω άλλο καταστάσεις…μεγάλο λάθος να κοιτάς τον κόσμο πίσω από ένα χαρτί…γιατί έτσι δεν νιώθεις…με νιώθεις;

Αλλά δεν ξεγελιέμαι…θα το πιάσω και πάλι το χαρτί…γιατί ούτε έτσι νιώθω…με νιώθεις…; 
 

Σώπα τώρα πολλά σκέφτηκες ήδη…ξέρεις πως σκοτώνεις την ευτυχία σου…;όταν σκέφτεσαι τι είναι η ευτυχία…γιατί έτσι δεν νιώθεις…με νιώθεις…;

Σ’ αφήνω, έχω τρεχάλα μπρος μου…πάω να μαζέψω λίγες ακόμα εμπειρίες….διψάω πολύ ακόμα…μην περιορίζεις την δίψα σου αν αυτή δεν έχει σβήσει ακόμα…

Γιατί έτσι δεν...........

Έλα ξέρεις και μόνος σου την συνέχεια…με κούρασες…