Δεν γεννάει ήρωες τούτη η εποχή…ο ήρωας βαδίζει δίπλα με τον
ρομαντισμό και τούτη η εποχή δεν έχει στάλα από κείνον…θαρρώ φταίει η ευκολία της…αυτή
και που την χαρακτηρίζει…ο αγώνας για το εύκολο…
Μα κείνο το εύκολο δείχνει τόσο ακίνητο…να σκίζεσαι και να προχωράς…εκεί γεννιέται το ρομαντικό…εκεί γεννιέται ο ήρωας…εκεί που ακουμπά η παρακμή, εκεί βγαίνει το μεγαλύτερο γέλιο…εκεί που μυρίζει θάνατο, εκεί μοσχοβολά και ζωή…εκεί που φτάνει το μάταιο, εκεί να γεννιέται με μιας και όλη η λευτεριά…είναι εκεί η αρχή, πάντα κοντά στο τέλος…γιατί όταν κρεμάσει η ελπίδα ξεπηδάει από μέσα της μια πιο μεγάλη, μια πιο αληθινή και σου σφυρίζει στο αυτί κείνα τα λόγια…
Μα κείνο το εύκολο δείχνει τόσο ακίνητο…να σκίζεσαι και να προχωράς…εκεί γεννιέται το ρομαντικό…εκεί γεννιέται ο ήρωας…εκεί που ακουμπά η παρακμή, εκεί βγαίνει το μεγαλύτερο γέλιο…εκεί που μυρίζει θάνατο, εκεί μοσχοβολά και ζωή…εκεί που φτάνει το μάταιο, εκεί να γεννιέται με μιας και όλη η λευτεριά…είναι εκεί η αρχή, πάντα κοντά στο τέλος…γιατί όταν κρεμάσει η ελπίδα ξεπηδάει από μέσα της μια πιο μεγάλη, μια πιο αληθινή και σου σφυρίζει στο αυτί κείνα τα λόγια…
Ε και…
Τέσσερα γράμματα μοναχά…
Ε και… γιατί όποιος χάνει δεν φοβάται τίποτα....για αυτό σου
λέω άσε να κυνηγάς το εύκολο…εκεί είναι το κενό…άσε το και πιάσου με το λεύτερο…και
θα ναι τούτα τα λόγια του ήρωα που θα χει γεννηθεί…
Ε και…τι είχαμε, τι χάσαμε…μόνο την λευτεριά μας…μόνο αυτή έχεις,
μόνο αυτή σου μένει…
