Αδειάζω πάνω
σου, όλες μου τις σκέψεις για να μπορείς να με γυρνάς σαν χαρτάκι από στριφτό
τσιγάρο που δεν καπνίζεις…
Εξασθενεί η
φαντασία και σβήνει σιγά σιγά αυτή η δίψα, αλλά όχι από χόρταση , αλλά από
ανάγκη...
Δεν μπορώ να
γράψω όσο ζω...δεν μπορώ να σκέφτομαι όσο αγαπάω…
Έτσι
γίνεται πάντα…
Πίνω…όχι
για να ξεχάσω…όχι για να θυμηθώ…αλλά για να βρω τον πάτο μου…
Σου
φώναξα και σήμερα και κρύφτηκες πάλι πίσω από την σιωπή σου…
Σε αδικώ
μα εσύ σωπαίνεις…
Πόσο με
ξευτιλίζει αυτή σου η σιωπή…
Ξευτίλισε με
και άλλο…μου πάει…
Ζω
για σένα γαμώτο σου…υπάρχω για σένα…
-Θέλω…θες;
Αν θες μου
φτάνει…
Για αυτό οι
ερωτευμένοι είναι οι πιο ανόητοι άνθρωποι σε τούτη τη γη…
